Statystycznie zapotrzebowanie budynków na energię elektryczną systematycznie wrasta pomimo wprowadzania coraz bardziej energooszczędnych urządzeń i rodzajów oświetlenia. Wiąże się to z coraz bogatszym wyposażeniem budynków, a także coraz wyższymi oczekiwaniami komfortu.
W większości przypadków domy mieszkalne potrzebują większej ilości energii i ciepła rano oraz po południu i wieczorem. W ciągu dnia ze względu na nieobecność mieszkańców, potrzeby energii znacząco się obniżają. Jest to niekorzystne jeżeli do dyspozycji pozostaje bezpłatna energia wytwarzana przez instalację PV w ciągu dnia.
Ustawa o Odnawialnych Źródłach Energii wprowadziła tzw. system opustów dla właścicieli instalacji fotowoltaicznych. Z każdej 1 kWh energii oddanej do sieci energetycznej, odbierzemy jej 80%, natomiast 20% tej energii zostaje oddane do energetyce w zamian za jej magazynowanie.
Autokonsumpcja określa jaka część energii elektrycznej wytwarzanej przez instalację fotowoltaiczną jest zużywana na bieżąco w domu i tym samym nie musi być oddawana do sieci. Zwykle w domach jednorodzinnych autokonsumpcja nie przekracza 20÷30% w skali roku.
Poziom autokonsumpcji energii ma wysokie znaczenie dla zwiększenia opłacalności zastosowania instalacji PV (lub innego źródła energii). Im mniej energii zostanie oddanej do sieci, tym mniejsza będzie ilość energii bilansowanej ze sprzedawcą energii co wpłynie korzystnie na efekt finansowy zastosowania instalacji PV.
Korzystne zwiększanie poziomu autokonsumpcji energii nie polega na sztucznym zwiększaniu jej zużycia, a na świadomym przesuwaniu czasów pracy urządzeń elektrycznych. Powinny być one uruchamiane w okresach zwiększonej wydajności pracy źródeł energii takich instalacja PV.