Krzywa grzewcza czy sterowanie manualne - na co się zdecydować?
Żądanie temperaturowe dla wody grzewczej na zasilaniu poszczególnych obiegów grzewczych, może być regulowane w sposób manualny lub automatyczny.
Sterowanie manualne narzuca stałą docelową wartość temperatury wody grzewczej. W tym przypadku użytkownik ma możliwość ręcznego wprowadzenia na sterowniku wartości zadanej dla temperatury wody grzewczej. Parametr ten może być różnie zdefiniowany w zależności od obowiązującego harmonogramu czasowego. Użytkownik ma do wyboru dwa tryby pracy komfortowy oraz ekonomiczny, w ramach których może podać obowiązującą w danym trybie docelową temperaturę wody grzewczej (Temp. wody grzewczej komfort – man oraz Temp. wody grzewczej eko - man).
Sterowanie automatyczne to tzw. sterowanie pogodowe zależne od temperatury zewnętrznej (wskazania czujnika T14). W tym przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowy montaż i wybór odpowiedniego miejsca dla czujnika mierzącego temperaturę zewnętrzną – zalecany jest wybór elewacji północnej (nienasłonecznionej) oraz montaż minimum 1,5m powyżej poziomu terenu.
Żądania temperaturowe dla wody grzewczej wynikają z zależności którą jest opisany przebieg konkretnej krzywej grzewczej. Krzywa grzewcza to z kolei zależność, jaka występuje między temperaturą zasilania instalacji grzewczej a temperaturą powietrza zewnętrznego. Użytkownik w tym trybie pracy ma możliwość wyboru konkretnego numeru krzywej grzewczej (jej nachylenia) oraz swobodnego jej korygowania np. poprzez określenie minimalnej lub maksymalnej temperatury wody grzewczej (Min. temp. wody grzewczej oraz Max. temp. wody grzewczej). Sterowanie w trybie automatycznym pozwala na samoistnie dostosowanie temperatury wody grzewczej do zmieniających się warunków zewnętrznych, zgodnie z zasadą: im niższa temperatura otoczenia tym wyższe żądanie temperaturowe dla wody grzewczej. Rolą instalatora jest wstępne ustawienie kąta nachylenia krzywej grzewczej (wybór konkretnego numeru krzywej), który opisuje tempo zmian żądań temperatury dla wody grzewczej względem zmian temperatury na zewnątrz budynku – im wyższe nachylenie krzywej tym zmiany żądań będą większe.
Do wyboru mamy dwa sposoby sterowania instalacją centralnego ogrzewania:
Tryb manualny - ręczne określenie żądanej temperatury wody w obiegu CO. Możliwe jest ustawienie dwóch różnych temperatur dla obiegu CO1 i CO2 (W przypadku obiegu CO3, temp. zasilania jest taka sama jak dla obiegu CO2). W tym ustawieniu pompa ciepła będzie stale utrzymywała wymaganą temperaturę, niezależnie od tej zewnętrznej,
Tryb automatyczny (tzw. pogodówka) - pompa ciepła samodzielnie dobiera właściwą temperaturę wody w obiegu CO, w zależności od temperatury zewnętrznej. Wykorzystana zostaje tutaj krzywa grzania, której numer ustawiany jest w parametrze numer krzywej grzewczej.
Idealne ustawienie krzywej grzewczej za pierwszym razem jest bardzo trudne do zrealizowania.
Należy dążyć aby ustawić możliwie jak najniższe nachylenie krzywej, przy której w budynku zostanie osiągnięty komfort cieplny. Ma to szczególne znaczenie w przypadku pomp ciepła, które najekonomiczniej pracują przy niskich temperaturach zasilania instalacji.
W praktyce dla ogrzewania podłogowego proponuje się wstępne ustawienie krzywej grzewczej cechującej się niskim nachyleniem (nr 0-4), dla grzejników z reguły te nachylenie są znacznie większe (od 5).
Zalecamy wybór sterowania automatycznego, ponieważ jest on dla użytkownika bardziej ekonomiczny, charakteryzuje się samoczynnym dostosowaniem wydajności pompy ciepła do zapotrzebowania na ciepło ze strony instalacji. Tym sposobem zużycie energii elektrycznej może zostać zoptymalizowane. Przy sterowaniu manualnym łatwo jest zawyżyć żądania temperaturowe wody grzewczej, generując przy tym wyższe koszty eksploatacyjne.
Sterownie manualne zalecane jest w przypadku wygrzewania posadzki lub też znajdzie zastosowanie w instalacjach grzewczych z zbiornikami kombinowanymi (tzw. zbiornik w zbiorniku), gdzie utrzymywanie stałej, wysokiej temp. w zbiorniku zewnętrznym jest bezwzględnie wymagane celem utrzymania oczekiwanej temp. w zasobniku CWU (zbiornik wewnętrzny).
