Standardowy dom jednorodzinny zamieszkały przez 4-osobową rodzinę, wyposażony w typowy sprzęt RTV/AGD i gdzie ogrzewanie pomieszczeń i podgrzewanie wody użytkowej realizowane jest np. przez kocioł gazowy, zużywa przeciętnie od 2000 do 4500 kWh. Zużycie niskie może wynosić do 2000 kWh/rok, przeciętne 2000÷3000 kWh/rok, a wysokie ponad 3000 kWh/rok. Wyższe od 4500 kWh/rok zużycie energii elektrycznej może wynikać z korzystania z klimatyzacji oraz urządzeń ogrodowych, basenu, itp.
Jest to instalacja podłączona do sieci energetycznej pozwalając tym samym na współpracę z siecią w celu oddawania nadwyżek wytwarzanej energii elektrycznej, gdy potrzeby energetyczne budynku są niższe.
Jest to instalacja określana także jako wyspowa lub autonomiczna. Pracuje wyłącznie dla potrzeb zasilania budynku w energię elektryczną, nie będąc podłączoną do sieci energetycznej. Brak możliwości oddawania nadwyżek energii elektrycznej do sieci, wymusza w praktyce konieczność stosowania akumulatorów w większości budynków. Tego typu instalacje w warunkach gwarantowanych korzystnych stawek za oddawaną do sieci energię, cechują się zwykle niską opłacalnością. Akumulatory z racji kilku- czy kilkunastoletniego okresu trwałości, wymagają okresowej wymiany podnosząc dodatkowo koszty inwestycyjne.
Standardowa instalacja typu ON-GRID musi zostać wyłączona z pracy wraz z zanikiem napięcia w sieci energetycznej i nie może wówczas zasilać budynku w energię elektryczną. Awaryjny tryb pracy instalacji jest możliwy dla instalacji fotowoltaicznych niezależnych od sieci energetycznej (OFF-GRID).
Inwerter nazywany także falownikiem stanowi centralny punkt instalacji fotowoltaicznej. Odpowiada przede wszystkim za zamianę prądu stałego (DC) wytwarzanego przez panele fotowoltaiczne na prąd przemienny (AC) o parametrach odpowiednich dla zasilania instalacji elektrycznej budynku oraz współpracy z siecią energetyczną (w przypadku instalacji typu ON-GRID). Inwerter może być przewidziany do pracy z siecią 1- lub 3-fazową. Moc dobierana jest w zależności od łącznej mocy nominalnej paneli fotowoltaicznych.
Net-metering jest metodą rozliczania się właściciela instalacji fotowoltaicznej z dostawcą energii elektrycznej. Właściciel jest tutaj prosumentem, to znaczy, że równocześnie wytwarza energię elektryczną ze źródeł odnawialnych oraz dokonuje jej zakupu na podstawie umowy kompleksowej. Bilansowanie energii elektrycznej wyprodukowanej przez prosumenta i oddanej do sieci elektroenergetycznej jest istotą net-meteringu. Przykładowo: posiadamy instalację o mocy 5 kWp, która w ciągu roku wytwarza 5000 kWh (jest ono także równe naszemu zapotrzebowaniu), a poziom autokonsumpcji, czyli tego, co na bieżąco zużywamy wynosi 20 % (1000 kWh). Oznacza to, że do sieci wprowadzamy 4000 kWh, z czego za darmo możemy odebrać 80 % jako właściciel mikroinstalacji do 10 kWp (3200 kWh). Zatem, aby pokryć całkowicie nasze zapotrzebowanie, konieczne będzie dokupienie 800 kWh.
Jednostka Wp (watt peak) określa maksymalną wydajność panelu fotowoltaicznego w standardowych warunkach pomiarowych (STC - Standard Test Conditions). Warunki pomiarowe definiują przede wszystkim chwilową moc promieniowania słonecznego 1000 W/m² i temperaturę oświetlanych ogniw równą 25 °C. Jednostki kWp używa się także w odniesieniu do całego pola paneli fotowoltaicznych w instalacji, np. instalacja o mocy 1 kWp lub 3 kWp. Uzyskanie mocy 1 kWp (1000 Wp) przy zastosowaniu paneli JA SOLAR 340 W wymaga powierzchni 5 m².
W warunkach klimatu Polski przykładowa instalacja fotowoltaiczna o mocy nominalnej 1 kWp składająca się z 3 paneli JA SOLAR 340 W każdy, przy łącznej powierzchni 5 m2, rocznie może wytworzyć nawet 1000 kWh energii elektrycznej. W typowych warunkach użytkowania domu jednorodzinnego, stanowi to około ¼ rocznego zużycia energii. Ilość uzyskanej energii elektrycznej zależy także od strat energii elektrycznej w obrębie instalacji fotowoltaicznej. Wynoszą one od kilku do kilkunastu procent w zależności od warunków eksploatacji paneli fotowoltaicznych, standardu inwertera, rodzaju i długości przewodów elektrycznych.
Jak wskazują praktyczne doświadczenia z już pracujących instalacji fotowoltaicznych, odśnieżanie nie jest wymagane, gdyż wzrost rocznego uzysku energii elektrycznej w instalacjach odśnieżanych był nieznaczny, w granicach 1÷4% rocznie. Należy zwrócić uwagę na prawidłowy kąt nachylenia paneli, standardowo 30÷45°, a w strefach zwiększonych opadów śniegu nawet 60° dla ułatwienia zsuwania się mas śniegu.
W warunkach klimatu środkowoeuropejskiego występuje zwiększona suma rocznych opadów deszczu i śniegu, która w znacznym stopniu zapewnia samoczynnie zmywanie naturalnie występujących w środowisku zabrudzeń. Jednak dane z prowadzonych badań wskazują na obniżenie sprawności zabrudzonego panelu fotowoltaicznego od 2 do nawet 10%. Okresowe mycie paneli jest zalecane dla utrzymania jego wydajności, zależnie od lokalnego zanieczyszczenia (wieś, miasto, ośrodki przemysłowe, itp.): 1-2 razy rocznie.
Zalecane jest korzystanie z usług firm specjalizujących się w tego rodzaju pracach. Nieodpowiednie postępowanie może narazić na uszkodzenia, w szczególności zarysowania szyby. Odpowiednie środki myjące zapewniają skuteczne usunięcie zabrudzeń ze struktury szkła, będąc zarazem bezpiecznymi dla środowiska. Nie należy używać myjek wysokociśnieniowych, chyba że w połączeniu ze specjalnymi przeznaczonymi do mycia paneli szczotkami. Mycie paneli w praktyce przeprowadza się wczesną wiosną przy wyższych temperaturach zewnętrznych i ewentualnie jesienią w zależności od poziomu zabrudzenia. Należy pamiętać, że większe zabrudzenia (liście, odchody ptaków, itd.) przysłaniając obszary paneli mogą znacznie ograniczać wydajność instalacji fotowoltaicznej.
Wysokiej klasy panele fotowoltaiczne są przewidziane do minimum 25÷30-letniej eksploatacji. Odporność na oddziaływanie warunków zewnętrznych takich jak deszcz, śnieg, czy wiatr jest przedmiotem normy PN-EN 61215. W ramach badań wyznaczana jest moc maksymalna panelu oraz przeprowadzane m.in. testy izolacji, wilgotnego zamrażania, wysokiej temperatury czy też test temperaturowy diod obejściowych (bypass). Producenci paneli fotowoltaicznych o sprawdzonych parametrach, deklarują utrzymanie określonej wydajności w kolejnych latach eksploatacji. Obniżenie wydajności może wynosić np. 0,7% rocznie w okresie 25 lat. Gwarancja udzielana przez producenta może np. określać, że w ciągu 10 lat wydajność obniży się nie więcej niż do 90,7% wartości nominalnej określonej dla nowego panelu.